Wie is Natalie Christiaensen & Neurovisueelcentrum
Ik ben Natalie Christiaensen, geboren in 1982, enthousiaste alleenstaande mama van Olivia (2018).
Mijn passie voor dit vak groeide vanuit mijn eigen studiestrijd. School was voor mij altijd een uitdaging. Veel informatie en leerstof ging langs me heen. Als jong kind had ik vaak het gevoel dat de leerkracht een andere taal sprak. ‘Waar had ze het toch over’? Zij gaven les in woorden, maar ik dacht/ denk in beelden.
Op mijn 12 jaar liep ik in het eerste middelbaar vast. Lezen, schrijven, rekenen, niets ging vanzelf. Dyslexie was het verdict. Je kan je voorstellen dat deze diagnose begin jaren ’90 heel wat onzekerheden en vraagtekens met zich meebracht.
Taakjuf, logopedie, functionele optometrie, visolie … I did it all!
Alles heeft wel z’n steentje bijgedragen aan het ‘aanvaarden en beter leren omgaan met’ maar niets was echt DE oplossing. Ik leerde mijn koppigheid ombuigen naar doorzetten, gewoon harder werken dan de rest en haalde mijn diploma kinderverpleegkunde. Dit had zo veel makkelijker gekund moesten mijn ogen goed samengewerkt hebben. Ik zag constant dansende letters, had regelmatig hoofdpijn tijdens het studeren, was intens moe en mijn concentratieboog … ja die was heel vaak elders.
Ja natuurlijk draag ik ook een bril met prismaglazen volgens de filosofie van het Neurovisueelcentrum. En ik kan je vertellen dat het een hele verademing was! Mijn beeld staat stil, Ik begrijp eindelijk wat ik leest, Ik val niet meer in slaap na 2 bladzijden lezen en weet waar in m’n hoofd ik moet zoeken om woorden juist te schrijven. Mijn studententijd had er heel anders uitgezien moest ik deze bril al gedragen hebben tijdens m’n pubertijd. Wacht niet langer wanneer je merkt dat je kind aan het vastlopen is. Plan een intake afspraak, dan zoeken we samen uit hoe we de schoolcarrière van jouw kind kunnen verbeteren!
Na een 6 jaar hard werken behaalde ik mijn middelbare school diploma STW en wilde graag verpleegkunde gaan studeren. Dat vond men op school geen goed idee, ‘te moeilijk met dyslexie’ was het advies. Gelukkig gaven mijn ouders mij wel die kans en trok ik naar Leuven om op dezelfde school als mijn moeder te gaan studeren. Ik was de enige niet ASO (Algemeen secundair onderwijs) leerling die aan de opleiding startte. En dat heb ik geweten! Van dyslexie had men nog nooit gehoord, aanpassingen waren er simpelweg niet. 4 jaar bloed, zweet en tranen heeft het mij gekost om uiteindelijk met onderscheiding af te studeren als kinderverpleegkundige gespecialiseerd in jeugdgezondheidszorg. Later volgde ik nog een opleiding optiek en kindercoach.
Wanneer ik nu terugkijk naar mijn schooltijd ben ik in een fout tijdperk geboren. In 1994 kreeg ik diagnose dyslexie, dat was enorm uitzonderlijk in die tijd. Onderwijs op maat bestond toen helemaal niet. Ik moest gewoon beter mijn best doen. Ik groeide op in het ‘iedereen gelijk voor de wet’ onderwijs. Dit soort onderwijs was helemaal niet op maat van een hoog gevoelig dyslectisch meisje met de concentratieboog van een eekhoorn.
Leren kan zo veel makkelijker en leuker wanneer je een kind op haar/ zijn eigen manier en taal lesgeeft. Veel intelligente kinderen voelen zich dom omdat ze niet op de klassiek schoolse manier kunnen leren. Wat niet wil zeggen dat ze niet kunnen leren. Dat is mijn doel! Kinderen een fijnere schoolloopbaan bezorgen dan degene die ikzelf had.
Mijn beroep:
Het Neurovisueelcentrum is expert in het herstellen van de balans.
Sommige hoofdpijnklachten, duizeligheid, nekklachten en leesproblemen worden veroorzaakt door een moeizame samenwerking tussen de ogen. Wist u dat de samenwerking tussen de ogen wordt ondersteund door de lichaamshouding? Ons brein is allergisch voor dubbel zien waardoor de verborgen scheefstanden (latent verticaal strabisme) weggewerkt wordt vanuit de nek en de lichaamshouding. Dit kost zo veel energie en kracht dat het uw hele systeem uit balans kan brengen. Tijdens een standaard prismameting is deze deviatie nooit te vinden! Maak kennis met een nieuwe en unieke prisma-methode waarmee verborgen ooghoogteverschillen wel worden opgespoord en gecorrigeerd met een gepersonaliseerde prismabril. Deze methode rekent af met uw klachten en zorgt ervoor dat u weer ontspannen kijkt.
Mijn missie bij Taal en Rekenen.
Vanuit eigen ervaring met dyslexie, dyscalculie en ADHD geeft niets meer voldoening dan het verhaal van uw kind te herschrijven. Leren zou leuk moeten zijn. Hard werken voor school is fijn en zinvol als de balans in evenwicht is. Ikzelf heb school nooit leuk gevonden omdat er nooit wat vanzelf ging. Het was altijd een strijd.
Mijn leerkracht van het 2e leerjaar was aanwezig op de lezing dyslexie in Schoten en vroeg na afloop “was het mijn schuld dat je school niet leuk vond? Wij gaven aan alle 25 leerlingen gewoon op dezelfde manier les toen.” Dat was gewoon zo eind jaren 80. Dat zette mij stevig aan het denken. Natuurlijk was het niet haar schuld. Ik had best fijne leerkrachten. Maar ik ben enkele generaties te vroeg geboren. Eind jaren 80, begin jaren 90 was er geen plaats voor anders zijn, sensitief zijn, anders leren, moeilijk lezen of schrijven. Je moest gewoon mee met de klas of extra oefenen bij de ‘taakjuf’.
Gelukkig veranderen tijden en is er steeds meer ruimte voor ‘jezelf zijn’. Deze boodschap wil ik ouders graag meegeven. Er is niets mis met je kind, je kind is niet dom, het leert gewoon anders. Richt de focus op wat je zoon of dochter wel kan. Dagelijks werk ik met kinderen en ouders die vastlopen in het klassiek onderwijs. Het is mijn doel om het vastlopen te draaien naar zin in leren, naar anders leren. Niets geeft meer voldoening dan jouw kind te zien openbloeien en weer zin krijgen in leren.
