Het verschil tussen de disciplines opticien, optometrist en Neurovisueelcentrum zit vooral in de interpretatie van de meetresultaten. Wanneer men de klassieke methodieken onder de loep legt (prismameting, 21-puntentest, prismameting volgens Polatest van Haase, fixatiedisperatietesten, Utermöhlen prismabril) vraagt de behandelaar letterlijk of het lukt om op afstand of nabij, specifieke testen te doorlopen.

Wanneer dit bijvoorbeeld onrustig verloopt krijgt de proefpersoon de keuze om te kiezen tussen twee mogelijkheden al dan niet beter, slechter of gelijk. Als proefpersoon dien je een keuze te maken. Op dat moment wordt er door de behandelaar geanticipeerd op de interpretatie van deze proefpersoon. De behandelaar meet dan hoe de proefpersoon denkt dat hij/ zij ziet in een momentopname. Wij horen vaak dat men al een opticien heeft geconsulteerd, maar dat er niets met de ogen aan de hand is. Het Neurovisueelcentrum onderzoekt daarentegen niet of de samenwerking tussen twee ogen lukt, maar hoe deze verloopt en vooral hoeveel moeite het daadwerkelijk kost om tot het resultaat te komen. Het Neurovisueelcentrum onderzoekt hoe belastend het zien is en corrigeert dit.