Al in mijn basis-artsenopleiding werd ik geïntegreerd door de vraag “hoe grijpt het fysieke en psychische functioneren nu juist op elkaar in, wat fungeert als brug tussen deze beide aspecten? Ondertussen is me duidelijk dat de zintuigen, en de basispsycho-dynamische programmering die we via de betekenisvolle zintuiglijke interacties in onze jonge kindertijd zeer lijfelijk opslaan (limbisch systeem/ fasciale tonushuishouding), hierin een cruciale rol spelen. Zelf werk ik in de eigen praktijk voornamelijk met een “atlasbehandeling”, een in essentie zeer intensieve fasciale release-techniek waarbij met vibreerstift de hele nek- en schoudermusculatuur los masseert. Dit levert een specifieke proprioceptieve prikkel op en leidt tot zowel puur mechanische als psychodynamische “houdings”-verbeteringen.

Het is gekend dat de interactie tussen het visueel-vestibulair-proprioceptieve systeem fundamenteel is in heel de houdingsontwikkeling en –handhaving. En zo komen we op het terrein van het NeuroVisueel Centrum.

Via patiënten die nog restklachten ervaarden na een atlasbehandelingstraject, en wel nog een stap verder raakten met de insteek van het NeuroVisueel Centrum, leerde ik deze fascinerende en tegelijk erg logische insteek kennen. Ondertussen stuur ik al een achttal jaar regelmatig patiënten door (waaronder ook m’n eigen kinderen), en kan ik alleen maar volmondig bevestigen dat deze erg specifieke therapeutische schakel een belangrijk hiaat vormt in het gangbare zorglandschap: Waar de klassieke zorg zich voornamelijk richt op structurele aspecten en per afzonderlijk zintuig werkt, werkt het NeuroVisueel Centrum uitdrukkelijk op de functionele ontwikkelingsdynamiek en de verbindende aspecten tussen het visuele en proprioceptieve systeem. Zowel bij dyslexie, dyscalculie, migraine als posturale problematieken van nek- en kaakregio, heb ik hier al herhaaldelijk duidelijk de meerwaarde van mogen ervaren bij patiënten die doorgaans al jaren op zoek zijn en in klassieke zorg niet begrepen worden.

Ik beveel iedereen het NeuroVisueel Centrum aan en wens van harte de erkenning toe die meer dan verdiend is!

“Bijstand geven als onafhankelijk raadsarts bij patiënten die hun opgelopen letselschade vergoed dienen te krijgen is mijn vak.”

Tijdens medische expertises komt wel eens de discussie boven over de prismabril, die verzekeringsmaatschappijen meestal weigeren terug te betalen. Onterecht vind ik. Wanneer het slachtoffer zeer kort na het ongeval asthenopische klachten vertoont, is dit het gevolg van het ongeval. Diegenen die dan een prismabril gebruiken via het NeuroVisueel Centrum, zijn meestal beter af.

Na verkeersongevallen zien wij immers dikwijls whiplash gerelateerde klachten, zoals hoofdpijn, duizeligheid, vermoeidheids-klachten waarvoor de patiënten dan allerhande hulp zoeken en uiteindelijk soms een prismabril aanschaffen. Uiteindelijk is het toch al genoeg evidenced based aangetoond ondertussen.

Het is de laatste jaren toch gelukt om een kentering te verkrijgen om deze kosten terugbetaald te krijgen via de verzekeringsmaatschappijen. Onlangs nog werd door vakkundige verslaglegging van oogarts dr. Paul Mortier, duidelijk gemaakt dat de prismabril van het NeuroVisueel Centrum niet therapeutisch maar curatief is. Het gaat niet om de moeilijke extra oculaire spierbalans op zich, die door het ongeval zou zijn veroorzaakt, maar om de manifestatie ervan. De zogenaamde latente heteroforie blijft na het ongeval niet meer onopgemerkt. Ten gevolge van de algemene lichamelijke verzwakking, vaak trauma capitis, kan dit tot dan toe latent gebleven fenomeen zich echter plots gaan manifesteren zodat de patiënt ervan overtuigd is dat het trauma de rechtstreekse oorzaak ervan is. Dit is niet zo!

Het trauma is alleen verantwoordelijk voor de manifestatie ervan. De enige mogelijkheid is dan een prismatische correctie van het NeuroVisueel Centrum (curatief) waardoor de gedissocieerde beelden toch weer een enkelvoudig beeld voor de hersenen opleveren zonder gestoorde overbelasting van de extra-oculaire spieren. Met bovenstaande casus kan ik een precedent scheppen voor anderen.

“Ik blijf me dan ook graag inzetten om deze mensen te helpen hun rechten te laten vrijwaren.”

Houding en de daaruit volgende belasting voor skelet-, steun- en spierweefsel is geen statisch gebeuren. Houding is dynamisch en wordt continu beïnvloed door sensorische input. In feite beïnvloeden alle sensorische systemen op een of andere wijze de manier waarop ons lichaam zich in de ruimte beweegt. In de podoposturaal-therapie wordt consequent rekening gehouden met  andere sensorische input. O.a. auditieve input, input uit het stomatognathe systeem en de visuele input.

De ogen en de voeten vormen de basis voor de opgerichte houding. Zonder voetcontact en oogcontact

is de ruimtelijke oriëntering compleet verstoord. (ter Harmsel & Schallmey).

In mijn "voeten vakgebied" is een goed visueel functioneren van groot belang. Foute visuele input heeft een negatief effect op houding in het algemeen (compensaties en overbelastingen) maar blokkeert ook de podoposturaal-therapie in de standscorrectie vanuit de voeten. Al sinds 2000 werk ik met veel genoegen samen met het NeuroVisueel Centrum die d.m.v. prismaglazen het visuele systeem kunnen normaliseren. Voor de podoposturaal-therapeut betekent een optimaal visueel functioneren dat de houding zonder blokkade naar tevredenheid van de patiënt kan worden gecorrigeerd met betrekking tot pijnvermindering en bewegingsverbetering.

De specialisten in het NeuroVisueel Centrum leveren met hun kennis en kunde een belangrijke bijdrage aan het verminderen van spierklachten en bewegingsproblemen.

Ondanks dat een oog niet rechtstreeks is gekwetst, kunnen er duidelijke asthenope klachten ontstaan. Het feit dat zeer kort na het ongeval een persoon asthenope klachten vertoont is het gevolg van het ongeval. Het gaat duidelijk niet om de moeilijke extra oculaire spierbalans op zich die door het ongeval zou veroorzaakt zijn, maar om de manifestatie ervan.

Het is een bekend fenomeen dat eigenlijk iedereen in feite toch een latent aanwezige heteroforie heeft. Deze wordt spontaan en onbewust gecorrigeerd door het fusiemechanisme. Zolang er geen subjectieve klachten zijn vanwege de patiënt blijft deze latente heteroforie onopgemerkt. Ten gevolge van een algemene lichamelijke verzwakking of van een trauma, vaak trauma capitis, kan dit tot dan toe latent gebleven fenomeen zich echter plots gaan manifesteren zodat personen ervan overtuigd zijn dat de ziekte of het trauma de rechtstreekse oorzaak ervan is. Dit is uiteraard niet waar. De ziekte of het trauma is alleen verantwoordelijk voor de manifestatie ervan.

De enige mogelijkheid om de asthenope klachten te verlichten is een correctie met prismaglazen waardoor de gedissocieerde beelden toch weer een enkelvoudig beeld voor de hersenen opleveren zonder gestoorde overbelasting van de extra-oculaire spieren. Chirurgie is in dit geval zinloos. Een prismabril is echter niet echt therapeutisch enkel curatief.

Al snel na mijn opleiding tot optometrist begon mijn interesse naar methodieken om te onderzoeken of het mogelijk was om op latere leeftijd luie ogen te activeren en te proberen om de samenwerking tussen beide ogen te stimuleren. Later maakte ik kennis met de methode die het NeuroVisueel Centrum gebruikt om de neurovisuele stoornissen op te lossen. Waarom ik dit neurovisuele stoornissen noem heeft te maken met interpretatie van datgene wat gezien wordt en de opslag daarvan in het geheugen. Zo ontdekte ik dat het lichaam allerlei compensaties ontwikkelt langs de wervelkolom om goed te kunnen zien en tot perceptie te komen en interpretatie van de positie van het lichaam en de voorwerpen en plaatsen om het lichaam heen. In de loop der jaren werd bijvoorbeeld duidelijk dat er geen werkelijke oorzaak gevonden kon worden voor mensen met straatangst. Wel kon dit optreden na bijvoorbeeld een zware bevalling of een andere lichamelijke aandoening die veel energie kostte. Ook kon er sprake zijn van een burn-out, waarbij er ook een energietekort ontstaat. Dit energietekort zorgde er dan weer voor dat het lichaam de compensaties niet meer vol kon houden en de perceptie en interpretatie van de positie en de bewegingen van het lichaam, alsmede die van de omgeving niet meer functioneerde. Op straat waar veel beweging is en drukte ontstaat dan geleidelijk aan angst.

Ook in drukke winkels konden deze patiënten niet goed functioneren. Door middel van anamnese en lichamelijk onderzoek kon dan een indicatie worden vastgesteld of prismatische correctie zinvol kon zijn. Geleidelijk aan werd ook duidelijk dat wagenziekte, zeeziekte, hoogtevrees gevoelig waren voor behandeling met een prismabril. Ook RSI leek vaak veroorzaakt te worden door de compensatiemechanismen zoals boven omschreven. Ook daar hij hielp nogal eens een goede oogcorrectie. Ook onverklaarbare persisterende nek en hoofdklachten, alsmede schouderklachten en concentratieproblemen na een kop staart botsing in het verkeer kunnen gunstig reageren op een bril met prismatische correcties. In de afgelopen 45 jaar is er helaas maar weinig wetenschappelijk onderzoek gedaan, waardoor onnodige discussies een gewoonte zijn geworden. In de geneeskunde is het gewoon zo, hij die geneest heeft gelijk. Als onderzoeker is er een zekere nieuwsgierigheid nodig die verder gaat dan datgene wat men al denkt te weten. Hoewel de metingen per optometrist verschillen, kan ik wat betreft mijn ruime ervaring wel beoordelen dat wetenschappelijk onderzoek op dit gebied de moeite waard is en dat de oeverloze discussies die al 45 jaar lang duren alleen maar energie en tijd kosten.

De samenwerking met het NeuroVisueel Centrum in België verloopt altijd plezierig en er is sprake van goede zorg naar de cliënten. De voorlichting die gegeven wordt is zorgvuldig. Het is duidelijk dat veel van dit gebied van de behandeling nog tot complementaire geneeskunde behoort. Tot nu toe heb ik bij alle bovengenoemde diagnoses geen schadelijke bijwerkingen van de begeleiding kunnen vaststellen. De positieve ervaringen zijn talrijk en kunnen zeker een stimulans zijn om wetenschappelijk onderzoek op te starten.

Voor verdere vragen ben ik graag bereid om voorlichting te geven en onderzoek te doen. U kunt mij bereiken op mijn mobiele nummer: 0031610291326.